Chociaż w języku potocznym jeden lub drugi termin jest czasami używany zamiennie, to choroba zakaźna nie jest tym samym co zaraźliwa. Jednak oba terminy mają również swoje podobieństwa, ponieważ oba typy są spowodowane przez patogeny. Warto jednak wiedzieć, że nie wszystkie choroby zakaźne są zaraźliwe. Bakteria znana jako „pasożyt energii” towarzyszy człowiekowi od tysięcy lat. 3 najważniejsze gatunki to: Chlamydia trachomatis – przenoszona drogą płciową powoduje schorzenia układu rozrodczego (liczba zakażeń w USA w skali roku dochodziła do 4 mln.) należy do grupy choroby weneryczne. Chlamydia psittacci – przenoszona przez ptaki wywołuje nietypowe zapalenie płuc zwane chorobą papuzią lub papuzicą Chlamydia pneumoniae – może przy przewlekłym zakażeniu zwiększyć ryzyko miażdżycy oraz zawału serca. Rzeżączka należy do chorób zakaźnych przenoszonych drogą płciową. Chorobę wywołują bakterie, które przedostają się do organizmu przez kontakt z osobą zarażoną. Zdarzają się także sytuacje, gdy rzeżączka jest wywołana przez korzystanie z publicznych toalet lub brak wystarczającej higieny. Pytanie nadesłane do redakcji Od wiosny męczył mnie uciążliwy kaszel - pozostałość po zapaleniu oskrzeli. W badaniach okresowych bardzo źle wypadł wynik spirometrii. Zalecono mi różne badania, a rozpoznanie wskazuje na astmę oskrzelową i chlamydiozę. Skąd to zakażenie? Odpowiedziała lek. med. Iwona Witkiewicz specjalista chorób płuc Ordynator Oddziału Chorób Płuc i Gruźlicy Specjalistycznego Szpitala im. Prof. A. Sokołowskiego w Szczecinie Konsultant wojewódzki w dziedzinie chorób płuc i gruźlicy województwa zachodniopomorskiego Chlamydie to bakterie bezwzględne wewnątrzkomórkowe, co oznacza, że ich bytowanie oraz rozwój poza komórkami gospodarza jest niemożliwy. Łączą one w sobie cechy zarówno bakterii, jak i wirusów. Nie udaje się ich hodowla na pożywkach, a jedynie w hodowlach tkankowych, co powoduje, że praktycznie rzadko bada się obecność chlamydii w tkankach, częściej ocenia się poziom przeciwciał przeciwko tym mikroorganizmom. Można też wykrywać DNA chlamydii za pomocą metody PCR. Wtedy jednak należy pamiętać, że istnieje możliwość przetrwania chlamydii lub ich DNA po subklinicznych zakażeniach i dlatego wykrycie samego DNA powinno być potwierdzone hodowlą żywego drobnoustroju. Istnieją trzy gatunki chlamydii patogennych dla ludzi. Chlamydia trachomatis - przenoszona drogą płciową Chlamydia pneumoniae - przenoszona drogą kropelkową Chlamydia psittaci - przenoszona przez kontakt z chorym ptactwem Chlamydiozy, czyli zakażenia dróg oddechowych wywołane przez Chlamydia pneumoniae, są stosunkowo częste i mają zmienny, najczęściej łagodny przebieg. Do zakażenia dochodzi, podobnie jak w przypadku większości zakażeń dróg oddechowych, drogą kropelkową. Niekiedy infekcje mogą przyjmować postać epidemii. Źródłem zakażenia są osoby chore oraz nosiciele Chlamydia pneumoniae w górnych drogach oddechowych. Znaczenie Chlamydia pneumoniae w infekcjach dróg oddechowych wzrasta w ostatnich latach. Bakteria ta powoduje rozwój ok. 10% pozaszpitalnych zapaleń płuc, znaczny odsetek zapaleń gardła czy zapaleń oskrzeli. Zakażenie dróg oddechowych wywołanych przez Chlamydia psittaci dotyczy głównie hodowców ptactwa. Opisano wiele przypadków, w których infekcja Chlamydia pneumoniae była związana z pierwszym w życiu napadem astmy oskrzelowej, a poziom przeciwciał korelował dodatnio z ciężkością objawów astmy. Są też liczne doniesienia, że infekcje Chlamydia pneumoniae są odpowiedzialne za ciężkie zaostrzenia astmy oskrzelowej (ok. 10% zaostrzeń astmy u dorosłych jest związanych z tą infekcją), a przewlekła infekcja grozi czasem rozwojem ciężkiej astmy oskrzelowej. Chlamydiozy leczy się antybiotykami (doksycykliną lub makrolidami). W przypadku współistnienia astmy i chlamydiozy leczy się te choroby równolegle, wdrażając jednocześnie antybiotykoterapię i leki wziewne niezbędne do leczenia astmy oskrzelowej. Piśmiennictwo: Antczak A. (red.): Pulmonologia. Medical Tribune POLSKA, Warszawa 2010 Chazan R. (red.): Zakażenia układu oddechowego. α-medica Press Bielsko-Biała 1998 Przygotowanie do gastroskopii jest łatwe – zazwyczaj wystarczy co najmniej przez 6 godzin nie jeść i co najmniej przez 4 godziny nie przyjmować płynów. Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy Wrzody żołądka i dwunastnicy są częstą chorobą, w przebiegu której dochodzi do cyklicznego pojawiania się wrzodów trawiennych.
Zakażenia chlamydiami są bardzo powszechne, ale często lekceważone, pomimo żemogą być przyczyną poważnych komplikacji zdrowotnych. Co trzeba wiedzieć o Chlamydia trachomatis, Chlamydia pneumoniae i Chlamydia psittaci? Jakie choroby wywołują chlamydie, jak się je leczy i czy można uniknąć zakażenia? Co trzeba wiedzieć o Chlamydia trachomatis, Chlamydia pneumoniae i Chlamydia psittaci? Jakie choroby wywołują chlamydie, jak się je leczy i czy można uniknąć zakażenia? Spis treściChlamydia pneumoniaeChlamydia trachomatisChlamydia psittaci - ornitozaChlamydie - porady ekspertów Chlamydie są to gram-ujemne bakterie wewnątrzkomórkowe, co oznacza, że po wtargnięciu do organizmu człowieka przenikają do wnętrza komórek i tam się rozmnażają, a następnie rozprzestrzeniają się wraz z krwią. Znane są trzy gatunki bakterii, z których każdy wywołuje schorzenia o innych objawach. Najbardziej rozpowszechniona jest Chlamydia trachomatis, która przenosi się drogą płciową. Kolejna to Chlamydia pneumoniae, która szerzy się drogą kropelkową. Trzecią – Chlamydia psittaci, zarażamy się od ptaków. Chlamydia pneumoniae Chlamydia pneumoniae przenosi się drogą kropelkową, ale jej postać różni się antygenowo od innych rodzajów tej bakterii. Objawem zakażenia może być zapalenie krtani, oskrzeli, zatok przynosowych czy zapalenie płuc. Następstwem zakażenia jest uszkodzenie nabłonka rzęskowego w oskrzelach, a czasem alergiczne przestrojenie organizmu, które sprzyja dychawicy oskrzelowej, przewlekłym katarom, przewlekłym zapaleniom gardła czy też przewlekłym zapaleniom zatok. Innym objawem zakażenia mogą być bóle stawów oraz zapalenia stawów. Ostatnie doniesienia naukowe dowodzą, że Chlamydia pneumoniae i Helicobacter pylori to bakterie podejrzewane o wpływ na rozwój choroby wieńcowej, czyli inaczej mówiąc, choroby niedokrwiennej serca. Rozpowszechnienie bakterii jest znaczne. Chorują z jej powodu głównie ludzie młodzi i w starszym wieku. U tych drugich zwykle rozwija się ciężkie zapalenie płuc, które może być groźne dla życia. Leczenie tej postaci zakażenia nie jest proste, ponieważ bakteria ta jest oporna na antybiotyki beta-laktamowe (penicyliny, cefalosporyny, monobaktamy), które dość powszechnie stosuje się do zwalczania zakażeń bakteryjnych. Niestety, testy wykrywające zakażenie są zlecane bardzo rzadko. Ale można przeprowadzić je odpłatnie. Najpopularniejszym badaniem jest test ELISA, który polega na oznaczeniu poziomu specyficznych immunoglobulin we krwi. Wykrycie przeciwciał IgM świadczy o rozwijającej się infekcji, a wykrycie przeciwciał IgG – o długo trwającej lub przebytej w przeszłości infekcji. Gdy oznaczone zostaną przeciwciała IgA, infekcja ma formę przewlekłą. Chlamydia trachomatis Chlamydia trachomatis stanowi największy problem medyczny, a to dlatego, że rozmaite jej szczepy (serotypy, wykryto ich dotychczas 20) mogą być przyczyną wielu schorzeń. Przenosi się drogą płciową, ale także podczas porodu z matki na dziecko. Na zakażenie bakterią częściej narażeni są młodzi ludzie, rozpoczynający współżycie bez właściwego zabezpieczenia (prezerwatywy), osoby podejmujące ryzykowne zachowania seksualne, mające wielu partnerów. Chlamydie są częściej wykrywane u kobiet stosujących doustną antykoncepcję. Nie ma to jednak związku z samą tabletką antykoncepcyjną, ale ze swobodniejszymi zachowaniami seksualnymi. Różne typy bakterii są przyczyną różnych schorzeń. Jedne wywołują jaglicę, chorobę oczu, która w Polsce już nie występuje, inne – zapalenie cewki moczowej, zapalenie najądrzy, gruczołu krokowego u mężczyzn. U zakażonych pań bakteria ta jest przyczyną nadżerki szyjki macicy (50% przypadków) i cyst. Prowadzi też do zapalenia gruczołu Bartholina, zapalenia jajowodów, wtórnej bezpłodności i zapalenia okołowątrobowego. U zakażonych noworodków rozwija się czasem zapalenie gałki ocznej, spojówek lub zapalenie płuc. Innymi powikłaniami infekcji są zapalenia stawów, gardła, a nawet reaktywne zapalenie stawów. Bezpośrednio po zakażeniu nie odczuwa się żadnych dolegliwości. Dopiero po 7-14 dniach u kobiet pojawia się obfita wydzielina z pochwy, ból przy oddawaniu moczu, krwawienie po współżyciu. Zaniedbanie zakażenia chlamydią może prowadzić nawet do zmian nowotworowych w narządzie rodnym. Zakażeni mężczyźni odczuwają pieczenie przy oddawaniu moczu. Z czasem jednak te dolegliwości zmniejszają się, a wyłaniają się inne, np. pobolewanie w stawach, które nierzadko jest mylone z reumatoidalnym zapaleniem stawów (niekiedy także leczone według błędnego rozpoznania). Ale bywa i tak, że o pierwszych mało oczywistych objawach nic złego nie dzieje się w organizmie, a to dlatego, że bakteria przez wiele lat może pozostawać w stanie uśpienia. Kiedy w końcu bakteria przebudzi się, występują dolegliwości typowe dla innych schorzeń. Najczęściej dotyczą one układu moczowo-płciowego. Mogą pojawiać się bóle w miednicy, ból podczas stosunku, ropne upławy, przypominające zakażenie rzeżączkowe zapalenia gruczołu Bartholina, zapalenia endometrium. Zakażenie chlamydią często jest diagnozowane u kobiet mających trudności z zajściem w ciążę lub jej donoszeniem. Zmiany, jakie w śluzówce narządów rodnych wywołuje bakteria, mogą być przyczyną niedrożności jajowodów, zrostów, niepłodności czy ciąży pozamacicznej. Zakażenia endometrium mogą być przeszkodą w prawidłowej implantacji zapłodnionej komórki jajowej, co prowadzi do samoistnych poronień. Przy zakażeniu tą bakterią niewielkie są szanse na zapłodnienie pozaustrojowe. Ryzyko przeniesienia zakażenia z matki na dziecko podczas porodu siłami natury sięga prawie 80%. Może się to dla dziecka zakończyć zapaleniem gałki ocznej, spojówek albo zapaleniem płuc. Dzieci matek zakażonych Chlamydia trachomatis rodzą się mniejsze i lżejsze. Leczenie zakażeń chlamydiowych polega na zażywaniu antybiotyków, ale by kuracja była skuteczna, terapii muszą się poddać oboje partnerzy. Dzieciom też podaje się antybiotyki, ale w nieco innym schemacie niż dorosłym. Po 5-6 tygodniach od zakończenia leczenia należy wykonać ponowne testy, aby uzyskać potwierdzenie wyleczenia. Wcześniejsze robienie badań nie ma sensu, ponieważ bakteria może jeszcze bytować w organizmie. Badania, które namierzają chlamydie test z krwi, który bada poziom immunoglobulin IgM i IgG – refundowany w ramach NFZ, ale o skuteczności poniżej 80%; testy polegające na oglądaniu preparatu pod mikroskopem lub w spektrofotometrze mają skuteczność 80% – refundowane w ramach NFZ; testy enzymatyczne – można je wykonać w gabinecie ginekologa, ale ich czułość jest niewielka, a wynik mało wiarygodny – refundowane w ramach NFZ; test z hodowli komórkowej ma skuteczność co najwyżej 80-procentową, to znaczy, że może nie wykryć obecności bakterii, chociaż one tam są (np. z powodu obumarcia komórek w transporcie) – refundowany w ramach NFZ; badanie molekularne (badanie DNA, nazywane także badaniem PCR lub badaniem genetycznym) o skuteczności ponad 98%, nie jest refundowane w ramach NFZ – koszt zestawu pobraniowego wraz z testem to ok. 160 zł. Chlamydia psittaci - ornitoza Chlamydia psittaci to głównie choroba ptaków, ale człowiek może się nią zarazić od niemal każdego gatunku ptaków. Ale znane są też zakażenia od osób chorujących. Te są szczególnie groźne dla człowieka, a sama choroba przebiega znacznie ciężej. Bakterie wnikają do organizmu przez drogi oddechowe, skąd są przenoszone przez krew do komórek śledziony, wątroby oraz pęcherzyków płucnych. Ścianki pęcherzyków płucnych i śródbłonek w tkance płucnej obumierają i ulegają zmianom martwiczym lub krwotocznym. Okres wylęgania to najczęściej 1-2 tygodnie. Początek choroby może być ostry, z gorączką ponad 40ºC i silnymi dreszczami. Częściej jednak choroba rozwija się wolno. Towarzyszą temu bóle głowy, suchy i szczekający kaszel, bóle opłucnowe. Zdarza się także wysięk w jamie opłucnej. W ciężkich przypadkach może dojść do zapalenia mięśnia sercowego lub osierdzia. Gdy bakteria zaatakuje płuca, występuje duszność i sinica. Innym objawem zakażenia są bóle mięśni, ich sztywność oraz sztywność karku. Chorzy są stale niespokojni, czasem depresyjni, nie mogą spać. Niektórzy zainfekowani mają bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunkę. Obserwuje się także powiększenie śledziony i wątroby. Zakażenie może przebiegać łagodnie, z niewielkimi tylko zmianami w płucach, a chory po 3-4 tygodniach wraca do zdrowia. Infekcja może doprowadzić do anemii, ponieważ bakteria wydziela toksynę, która uszkadza śródbłonek naczyń tętniczych, żylnych i włosowatych, co jest przyczyną różnego rodzaju utajonych krwawień. Chorobę rozpoznaje się po przebadaniu materiału pobranego z płuc, plwociny oraz krwi. Leczenie polega na stosowaniu antybiotyków. Gdy choroba ma ciężki przebieg, chory musi przebywać w szpitalu. Chlamydia u dzieci Zakażenie bakterią Chlamydia trachomatis przenosi się z matki na dziecko zwykle w trakcie porodu siłami natury, więc zainfekowanie matki powinno być wskazaniem do cesarskiego cięcia. Rzadko robi się takie badanie przed porodem, tymczasem co roku ok. 25% noworodków i niemowląt hospitalizowanych z powodu chorób dróg oddechowych to dzieci zakażone tą chlamydią. Dzieci zakażone Chlamydia pneumoniae często cierpią na infekcje dróg oddechowych, zapalenie ucha, zatok, oskrzeli, płuc. Wymazy z górnych dróg oddechowych lub badanie plwociny (w ramach NFZ) to testy niemiarodajne. Na własny koszt trzeba wykonać badanie z krwi na przeciwciała IgM i IgG, by mieć pełny obraz zakażenia. Chlamydie - porady ekspertów Wspołżycie z osobą chorą na chlamydię a objawy zakażenia Czy mając chlamydię, muszę mieć jej objawy? Pytam, bo mój partner miał i poinformował mnie, że jest chory, po stosunku. A ja nie mam żadnych objawów chlamydi i nie wiem, czy jestem chora. Odpowiada Barbara GrzechocińskaAdiunkt Katedry i Kliniki Położnictwa i Ginekologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Przyjmuje prywatnie w Warszawie przy ul. Krasińskiego 16 m 50 (zapisy codziennie w godzinach 8-20) Klinicznymi objawami zakażenia chlamydiamii jest ropna wydzielina z kanału szyjki macicy i cewki moczowej, mogą też występować objawy zapalenia przydatków. Nie zawsze jednak te objawy występują, a przy zakażeniach rozpoznawanych późno, pojawiają się dopiero, jak wystąpią powikłania w postaci niedrożnych jajowodów. Zakażenie przenosi się drogą płciową. Nie radzę mieć kontaktów płciowych z osobą zakażoną, dopóki się ona nie wyleczy. Jeśli takie kontakty już miały miejsce, to radziłabym wykonać badania i leczyć się. Jakie badania wykryją bakterie Chlamydia trachomatis? Planuję starać się o dziecko, zrobiłam badanie pod kątem chlamydii trachomatis i mam zmienne wyniki, tzn. wyszło, iż obecnie jestem zdrowa, natomiast muszę wiedzieć czy kiedykolwiek już miałam kontakt z tą bakterią, ponieważ boję się, że bakteria jest w fazie "uśpienia" lub mogłam wcześniej zarazić męża. Proszę o interpretację: IgG: 16,55 (niejednoznaczne) z dnia IgM: 0,18 (ujemny) z dnia IgG: 18,81 (niejednoznaczne) z dnia IgM: 0,25 (ujemny) z dnia IgA: 031 (ujemny) z dnia Powtórzyłam dwa razy badanie i wciąż IgG mam niejednoznaczne. Czy to może świadczyć o tym, że kontakt z bakterią był, ale np. już dawno temu? Czy można w inny sposób sprawdzić czy był kontakt z bakterią? Tak, aby nie było wątpliwości? Dodatkowo interesuje mnie czy ta bakteria wyrządza szkodę w organizmie dopiero dając objawy, dolegliwości, czy jeśli nie ma objawów to nic złego się nie dzieje zarówno u kobiet jak i u mężczyzn? Odpowiada Barbara GrzechocińskaAdiunkt Katedry i Kliniki Położnictwa i Ginekologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Przyjmuje prywatnie w Warszawie przy ul. Krasińskiego 16 m 50 (zapisy codziennie w godzinach 8-20) Domyślam się, ze wykonywała Pani badania krwi. Te badania nie są miarodajne. Lepiej jest wykonać badanie wymazu z szyjki macicy na obecność chlamydii. Objawy zakażenia chlamydiami mogą być bardzo silnie wyrażone, ale mogą też być dyskretne i dlatego rozpoznanie nie jest kliniczne, tylko wykonuje się badania na obecność chlamydii w szyjce macicy lub cewce moczowej. Czy cytologia pozwala wykryć chlamydię? Po ostatniej cytologii stwierdzono u mnie Chlamydię. Jestem w stałym związku, nie mieliśmy żadnych skoków w bok, więc skąd to się wzięło? Czy mój ginekolog może przepisać leki dla mnie i dla partnera, byśmy mogli leczyć się w tym samym czasie, czy musi się on zgłosić do urologa? Odpowiada Barbara GrzechocińskaAdiunkt Katedry i Kliniki Położnictwa i Ginekologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Przyjmuje prywatnie w Warszawie przy ul. Krasińskiego 16 m 50 (zapisy codziennie w godzinach 8-20) Mam wątpliwości co do rozpoznania zakażenia Chlamydiami. Tego typu zakażenia nie rozpoznaje się w badaniu cytologicznym. Radzę porozmawiać o tym z lekarzem prowadzącym i wykonać badanie w tym kierunku. Zakażenie Chlamydiami przenosi się droga płciową, ale aby odpowiedzieć na pytanie, jak doszło do zakażenia, należałoby przeprowadzić dochodzenie epidemiologiczne, co nie jest możliwe przez internet.
Wrodzona trombofilia stanowi szczególne wyzwanie w ciąży. To wyjątkowy okres, w którym w organizmie kobiety dochodzi do zwiększenia krzepliwości krwi, przy jednoczesnym obniżeniu tzw. aktywności antykoagulacyjnej oraz fibrynolizy. Występuje też zwiększony nacisk powiększającej się macicy na naczynia krwionośne oraz zastój krwi
Chlamydia jest bakterią, która powoduje intymną chorobę, czyli chlamydiozę. Patogen przedostaje się do zdrowego organizmu najczęściej podczas stosunku płciowego bez użycia prezerwatywy, a rzadziej w trakcie porodu. Nie mniej jednak choroba powinna być jak najszybciej leczona, aby nie doszło do groźnych powikłań, np. do niepłodności. W początkowej fazie przypadłość nie daje się mocno odczuć, przez co wiele kobiet zgłasza się do lekarza późno. Jakie są objawy i jak przebiega leczenie Chlamydii?Chlamydia – przyczyny zakażeniaChlamydia – przyczyny zakażeniaChlamydia – objawy zakażeniaObjawy zakażenia Chlamydią u mężczyzn:Chlamydia – diagnozaChlamydia – leczenieChlamydia to patogen, który przedostaje się do organizmu kobiety w większości przypadków podczas stosunku seksualnego z zakażonym partnerem – bez użycia prezerwatyw. Podobnie sprawa wygląda w przypadku zakażenia u mężczyzn, ponieważ choroba dotyka obu płci. U niektórych kobiet do zakażenia dochodzi w trakcie porodu, choć są to rzadkie przypadki. Warto dodać, że chlamydioza może być spowodowana różnym typem bakterii, które mogą przedostać się do organizmu na kilka z nich jest chlamydia pneumoniae, która przedostaje się drogą kropelkową. Kolejnym rodzajem jest chlamydia psitaci przenoszona przez ptactwo, ale na szczęście w większości przypadków jest nieszkodliwa dla człowieka. Warto dodać, że na ogół każdy typ chlamydii występujący u zwierząt nie ma wpływu na zdrowie człowieka, ale pozostałe mogą powodować katastrofalne skutki zdrowotne. Dlatego w przypadku wystąpienia pierwszych objawów należy jak najszybciej udać się do – objawy zakażeniaChlamydia to podstępna choroba, której objawy na początku mogą być prawie nieodczuwalne. To powoduje, że pacjenci zgłaszają się do lekarza, gdy bakterie zdążyły zainfekować dużą część narządów rodnych, przez co leczenie trwa dłużej. Jakie są dokładne objawy zakażenia Chlamydią u kobiet:pieczenie i ból pochwy, które nasila się podczas oddawania moczu lub stosunku seksualnegokrew wydobywająca się z pochwy o cuchnącym ropnym zapachuw zaawansowanym stadium, ból w dolnej okolicy brzucha, który promieniuje do nerekbóle stawów i mięśni, które pojawiają się na zaawansowanym etapie zakażenia organizmu przez bakterie ChlamydiiObjawy zakażenia Chlamydią u mężczyzn:ból i pieczenie prącia podczas oddawania moczuból w dolnej części brzucha, który promieniuje w okolice nerekw zaawansowanym stadium może pojawić się także ból jąderból mięśni i stawów, zwłaszcza po przebytych kontuzjachropna wydzielina z penisaTo najczęściej występujące objawy zakażenia Chlamydią, których nie wolno lekceważyć, ponieważ zbyt długo utrzymujący się stan zapalny może powodować niepłodność zarówno u kobiet, jak i mężczyzn lub – diagnozaBakterie Chlamydia najczęściej wykrywane są u kobiet za pomocą badania laboratoryjnego próbki moczu. U niektórych pacjentek lekarz pobiera wymaz pochwy lub szyjki macicy. Diagnoza u mężczyzn najczęściej badaniu poddawany jest mocz, a w przypadku wydzieliny ropnej z penisa pobierana jest również jej – leczenieBakterie Chlamydia mogą szybko się rozprzestrzeniać w organizmie, dlatego warto podjąć leczenie jak najwcześniej. W tym celu najczęściej podawane są antybiotyki przez okres od 7 do 14 dni. Dodatkowo pacjenci przyjmują probiotyki, które odbudowują florę bakteryjną i tym samym wzmacniają odporność, chroniąc przed nawrotem choroby. W trakcie kuracji pacjent lub pacjentka powinna zachować wstrzemięźliwość pamiętać o prezerwatywach i używać podczas stosunku z nieznanym partnerem, ponieważ zakażeniu Chlamydią najczęściej ulegają kobiety, które zmieniają partnerów seksualnych. W przypadku kobiet Chlamydioza może spowodować poważne powikłania, np. ciążę pozamaciczną, niepłodność lub poronienie. U mężczyzn nieleczony stan zapalny może objąć nasieniowody i tym samym prowadzić do niepłodności lub problemów z przyczy, objawy i metody leczenia rzeżączki>> Choroba powodowana przez wiele patogenów – wirusy, bakterie, chlamydie. Objawami, które powodują niepokój u właścicieli jest kichanie, wypływ z nosa, wypływ z oczu, osłabienie i brak apetytu kociaka. Leczenie polega na wspomaganiu odporności zwierzęcia oraz antybiotykoterapii.
Chlamydioza to jedna z chorób przenoszonych drogą płciową, wywoływana przez bakterie z gatunku Chlamydia trachomatis. Szczep ten jest odpowiedzialny za wywoływanie stanów zapalnych w obrębie narządów rodnych i układu moczowego. Jakie są podstawowe objawy chlamydiozy? Dlaczego tak istotne jest jak najszybsze włączenie leczenia? Czym są chlamydiozy? Chlamydiozy należą do grupy chorób zakaźnych wywoływanych przez bakterie z rodzaju Chlamydia. Wyróżniamy kilka ich gatunków – związane są z wystąpieniem stanu zapalnego w rozmaitych narządach. Za zakażenia w obrębie dróg moczowo-płciowych odpowiadają konkretnie drobnoustroje z gatunku Chlamydia trachomatis, które jednocześnie są najbardziej powszechnymi bakteriami z tego rodzaju. Co ważne, panowie zwykle zapadają na chlamydiozę po osiągnięciu dojrzałości płciowej, zwłaszcza pomiędzy 21. a 25. rokiem życia. Panie również częściej chorują przed ukończeniem 25 lat. Schorzenie leczy się stosunkowo łatwo – jednak pacjenci, u których symptomy nie występują, rzadko zgłaszają się do lekarza i poddają terapii. Tymczasem nieleczona chlamydioza może prowadzić do poważniejszych problemów zdrowotnych. Chlamydia trachomatis – co warto wiedzieć o tej bakterii? Bakteria Chlamydia trachomatis z reguły przenosi się podczas stosunku seksualnego, a w krajach rozwiniętych chlamydioza układu moczowo-płciowego należy do najczęściej występujących chorób przenoszonych drogą płciową. Niektóre dane wskazują, że w Polsce częstość zakażeń plasuje się na poziomie 20-40 proc. Co ciekawe, ryzyko zakażenia jest wyższe u kobiet – o 3,5 raza w porównaniu do mężczyzn (związane jest to z budową anatomiczną narządów rodnych oraz florą bakteryjną pochwy). Warto jednak zaznaczyć, że według szacunków, nawet 80 proc. zakażonych pań nie odczuwa objawów klinicznych choroby. Chlamydia trachomatis to bakteria gram-ujemna z rodzaju Chlamydia. Należy do tzw. bezwzględnych bakterii wewnątrzkomórkowych, czyli mikroorganizmów, które rosną i namnażają się wyłącznie w komórkach żywiciela. Kiedy wtargnie do organizmu, przyczepia się do komórek, przenika do nich i zaczyna się namnażać. Z krwią roznosi się po całym organizmie. Chlamydia – szczególnie niebezpieczna w ciąży Co ważne, zakażenie chlamydią jest niezwykle niebezpieczne u kobiet ciężarnych. Jest istotnym zagrożeniem dla prawidłowego przebiegu ciąży – jest niebezpieczne zarówno dla płodu, jak i matki. Do związanych z tym powikłań zalicza się poronienia, przedwczesne porody. Co więcej, bakteria może zostać przekazana w czasie porodu (nie tylko fizjologicznego, lecz także w przypadku cesarskiego cięcia) na noworodka i wywołać u niego zapalenie spojówek (zwykle ujawnia się około 5-14 dnia życia dziecka i objawia się śluzową wydzieliną, zaczerwienieniem spojówek oraz obrzękiem), zapalenie płuc (na ogół występuje pomiędzy 2-16 tygodniem życia, zwykle ma łagodny charakter, ale nieleczone może skutkować poważnymi uszkodzeniami układu oddechowego dziecka) i inne, np. stany zapalne gardła, ucha środkowego czy wsierdzia. Objawy zakażenia Chlamydią trachomatis Najpoważniejszym problemem z punktu widzenia epidemiologicznego jest częsty bezobjawowy przebieg zakażenia Chlamydią trachomatis. Wielu pacjentów nie jest więc świadomych obecności infekcji, co powoduje, że podczas kolejnych kontaktów seksualnych dochodzi do rozprzestrzeniania choroby – okres inkubacji wynosi około 7-14 dni od momentu zakażenia. Jeśli wystąpią objawy u pacjentów płci męskiej, są związane z obecnością: stanów zapalnych cewki moczowej – ból podczas oddawania moczu, pieczenie, świąd, bóle podbrzusza i jąder, obecność śluzowo-ropnej wydzieliny, stanów zapalnych najądrzy – intensywny ból zlokalizowany w mosznie z jedno- lub obustronnym obrzękiem, ból podbrzusza, może pojawić się także gorączka,stanów zapalnych gruczołu krokowego – ból prostaty, gorączka, ból w trakcie oddawania moczu oraz stolca, częstomocz, mogą wystąpić także nieprawidłowości w funkcji narządów płciowych, jak np. przedwczesny wytrysk czy niepełny wzwód. Zapalenie najądrzy, jako miejsca magazynowania plemników, może skutkować męską niepłodnością – zaburzone zostają funkcje oraz budowa plemników. W przypadku kobiet najczęściej obserwuje się następujące objawy: upławy,ból, świąd,częstomocz,krwawienia śródcykliczne,bóle odczuwane w obrębie podbrzusza,dyspareunia (bolesność podczas stosunku). Owe symptomy – podobnie jak u mężczyzn – powiązane są zwykle z konkretnymi stanami zapalnymi wywołanymi zakażeniem opisywaną tu bakterią. Skutkiem mogą być stany zapalne gruczołów przedsionkowych pochwy, zapalenie pochwy (często przebiega bezobjawowo), szyjki macicy (w jego przebiegu może pojawić się ból podczas wizyt w toalecie, obrzęk i pęcherzyki występujące na narządzie) czy jajowodów. To właśnie stany zapalne w obrębie ostatniego z wymienionych tu narządów mogą wiązać się z najpoważniejszymi konsekwencjami, ponieważ dochodzi do upośledzenia ich drożności, co z kolei skutkuje trudnościami z zajściem w ciążę. Podstawowymi objawami są wówczas: nasilenie upławów, krwawienia po stosunku (często związane z pojawieniem się nadżerki szyjki macicy) czy ból podczas oddawania moczu. U kobiet mogą pojawiać się także stany zapalne moczowodów, które mogą objawiać się nie tylko bolesnością podczas wizyt w toalecie, lecz także ropomoczem. Co ważne, niektóre dane wskazują, że zakażenie bakterią Chlamydia trachomatis może zwiększać ryzyko raka szyjki macicy. Zakażenia Chlamydią trachomatis – forma przewlekła i powikłania Forma przewlekła zakażenia jest szczególnym zagrożeniem dla płodności. Wiąże się to nie tylko ze wspomnianymi już wyżej uszkodzeniami jajowodów, lecz także ze stanami zapalnymi błon śluzowych macicy, co może skutecznie ograniczać szanse na implantację zarodka. Co więcej, w przypadku przewlekłego zakażenia opisywaną tu bakterią mogą pojawić się także stany zapalne w innych lokalizacjach, np. w stawach czy gardle. Jeśli zaś konkretnie skupimy się na powikłaniach, zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn, zakażenia chlamydiowe mogą prowadzić do Zespołu Reitera, który manifestuje się stanami zapalnymi w obrębie spojówek, cewki moczowej i wspomnianych już stawów. W przebiegu choroby obserwuje się również zmiany na skórze i błonach śluzowych – zwłaszcza łuszczycopodobne wykwity o charakterze grudkowo-krostkowym. Nieraz dochodzi do zapalenia gardła (na ogół bez charakterystycznych objawów) lub zapalenia odbytu, któremu towarzyszą uczucie pieczenia oraz śluzowo-ropny wyciek. W przypadku podejrzenia zakażenia chlamydiozą, należy skonsultować się lekarzem ginekologiem, dermatologiem, urologiem lub andrologiem (w przypadku mężczyzn). Diagnostyka zakażenia Chlamydią trachomatis Postawienie diagnozy chlamydiozy jest stosunkowo trudne, zwłaszcza przy bezobjawowym przebiegu. Sugerować mogą ją nawracające zakażenia w obrębie miednicy mniejszej czy przewlekły zespół bólowy miednicy. Badanie w jej kierunku jest również często wykonywane jako element diagnostyki niepłodności. Wstępną diagnozę stawia się na podstawie wywiadu z pacjentką lub pacjentem oraz obserwacji zgłaszanych objawów. Powinno się wykluczyć inne infekcje intymne, jak rzeżączka czy rzęsistkowica. Niezbędne jest też przeprowadzenie badań laboratoryjnych. Można wykorzystać testy mające na celu wykrycie przeciwciał przeciwko antygenom bakteryjnym, wytworzonym przez organizm w surowicy krwi lub badania molekularne, wykrywające materiał genetyczny bakterii w wymazie z szyjki macicy czy cewki moczowej. U mężczyzn materiał do badań pobiera się z ujścia cewki moczowej (rzadziej z odbytu). Można przebadać też poranną próbkę moczu. Co istotne, za złoty standard uznaje się w tym zakresie hodowlę komórkową – jak podają szacunkowe dane, jej czułość wykrywania zakażenia waha się na poziomie 70-80 proc. Leczenie chlamydiozy narządów rodnych Chlamydie to bakterie, więc podstawą leczenia jest antybiotykoterapia (głównie są to antybiotyki z grupy makrolidów, tetracyklin oraz niektórych fluorochinolonów) – trwa ona minimum 7 dni. Pamiętajmy, że ze względu na możliwy przebieg bezobjawowy, powinni zostać przeleczeni także wszyscy partnerzy seksualni osoby zakażonej, z którymi współżyła w okresie wylęgania patogenu. Do czasu wyleczenia obowiązuje też bezwzględna abstynencja seksualna. Niestety, chlamydioza ma tendencję do nawrotów, co czasem wiąże się z koniecznością ponownej antybiotykoterapii. Co istotne, objawy zakażenia u kobiet (jak ból, pieczenie, świąd, obrzęki, zaczerwienienie, upławy) można łagodzić, przemywając zewnętrzne narządy płciowe roztworem chlorowodorku benzydaminy. Warto jednak pamiętać, że prawdziwym wyzwaniem jest zwalczanie powikłań chlamydiozy, takich jak niepłodność na skutek zapalenia najądrzy czy jajowodów. Profilaktyka – jak zapobiegać zakażeniom chlamydii Podstawą jest fakt, że przed odbyciem stosunku (zwłaszcza przygodnego) warto pomyśleć o zabezpieczeniu, które pozwoli zminimalizować ryzyko zachorowania nie tylko na chlamydiozę, lecz także inne choroby przenoszone drogą płciową, w tym zakażenie wirusem HIV. Najważniejsza jest w tym zakresie prezerwatywa – pamiętajmy, że inne środki antykoncepcyjne, które mają uchronić przed nieplanowaną ciążą, jak np. tabletki hormonalne, nie strzegą przed chorobami wenerycznymi. Chcąc ustrzec się przed zakażeniem, warto poznać czynniki, które zwiększają jego ryzyko: wczesny wiek rozpoczęcia współżycia,duża ilość partnerów seksualnych,częste zmiany partnerów,partnerzy z grup ryzyka zakażenia,niestosowanie barierowych środków antykoncepcyjnych – np. wspomniane wyżej prezerwatywy. Co więcej, zainfekowaniu sprzyja też menstruacja, pozostałości po poronieniu czy różnego rodzaju zabiegi wewnątrzmaciczne. W tych przypadkach należy zachować szczególną ostrożność. Pawlikowska, M., Deptuła, W., Choroby u ludzi spowodowane chlamydiami i chlamydofi lami, Postępy Higieny i Medycyny Doświadczalnej (online), 2007; 61: 708-717 [dostęp: Chudzicka-Strugala, I., M. Karpiński, T., Zeidler, A., Szkaradkiewicz, A., Pawelczyk, L., Banaszewska, B., (2014). Występowanie zakażeń Chlamydia trachomatis u kobiet z niepłodnością w Polsce, Ginekologia polska. 85. 843-846 [dostęp: Choroszy-Król, I., Bober, T., Frej-Mądrzak, M., Chlamydia trachomatis – aspekty kliniczne i terapeutyczne, Family Medicine & Primary Care Review 2013; 15, 3: 447–449 [dostęp: Filipp, E., Niemiec, Kowalska, B., Pawłowska, A., Kwiatkowska, M., Zakażenie Chlamydia trachomatis u aktywnych seksualnie nastolatek, Ginekologia polska 2008, 79, 264-270 [dostęp:
Jedną z takich jednostek chorobowych jest chlamydioza. Czym jest chlamydioza? Chlamydioza jest to zakażenia bakteryjne układu moczowo-płciowego, które dotyczy zarówno kobiet jak i mężczyzn. Jest to choroba przenoszona drogą płciową, najczęstsza z bakteryjnych w krajach rozwiniętych. Zwykle występuje ona u ludzi młodych, szczyt
Chlamydioza – czym jest ta choroba, jakie są jej objawy, jak wygląda leczenie i jakie leki należy przyjmować, żeby wyzdrowieć? Chlamydioza to jedna z najczęściej występujących chorób przenoszonych drogą płciową. Chociaż znana od wieków, jest to choroba trudna do wykrycia, bardzo często przebiega bezobjawowo, a przez to można się nią zarazić od osoby, która nie ma żadnych objawów. Można nią również nieświadomie zarazić partnerów lub partnerki seksualne. Zarazem – powikłania nieleczonej chlamydiozy (lub utajonej) mogą być bardzo poważne. Dlatego tak ważne jest diagnozowanie, a jeśli często zmieniasz partnerów lub partnerki – regularne badanie się w kierunku zakażenia bakteriami chlamydii. Jeśli wynik będzie pozytywny lub zauważysz u siebie pierwsze objawy chlamydiozy – skontaktuj się z lekarzem. Po konsultacji medycznej będzie on w stanie postawić diagnozę i szybko wdrożyć leczenie. Z tego tekstu dowiesz się czym jest chlamydioza, jakie są jej objawy i jakie leki możesz stosować, żeby wyleczyć się z tej choroby. Najpowszechniejsza choroba przenoszona drogą płciową (i nie tylko) – czym jest chlamydioza Chlamydioza to infekcja wywoływana przez bakterię Chlamydia trachomatis, przenoszona najczęściej w wyniku kontaktów seksualnych lub przez bakterię Chlamydia trachomatis. Uznaje się ją za jedną z najpowszechniej występujących chorób wenerycznych. Zakażenie chlamydiami jest najczęstszą przyczyną nierzeżączkowego zapalenia cewki moczowej. Chlamydioza może powodować pojawienie się dolegliwości w obszarze układu moczowo-płciowego, odbytu, oczu oraz dróg oddechowych. Choroba przebiega najczęściej bezobjawowo, co oznacza, że osoby aktywne seksualnie mogą nieświadomie zarażać swoich partnerów i partnerki. Z tego powodu wiele osób nie zauważa u siebie żadnych objawów i przez wiele lat może funkcjonować bez poważniejszych dolegliwości, a mimo tego – zarażać inne osoby. Co powoduje chlamydiozę? Chlamydiozę u ludzi powodują bakterie z rodzaju Chlamydii (łac. Chlamydiae): Chlamydia trachomatis – można się nią zarazić w wyniku kontaktów seksualnych (przenoszona drogą płciową – występuje około 15 odmian tej bakterii); Chlamydia pneumoniae – rozprzestrzenia się drogą kropelkową; Chlamydia psittaci – można się nią zarazić od ptaków. Bakterie chlamydii są gram-ujemne, czyli barwią się na czerwono przy badaniu laboratoryjnym metodą Grama. Grupy ryzyka zachorowaniem na chlamydiozę Podobnie jak w przypadku wielu chorób przenoszonych drogą płciową – zakażenia chlamydiami częściej występują u osób aktywnych seksualnie, ale podejmujących „ryzykowne” zachowania seksualne. Do takich zachowań zalicza się uprawianie seksu bez antykoncepcji barierowej (prezerwatywy) oraz częste zmiany partnerów seksualnych. Jako dodatkowe czynniki, które zwiększają ryzyko zachorowania na chlamydiozę, można wymienić uprawianie seksu oralnego i analnego, a niekiedy – przejście chorób wenerycznych w przeszłości. Badania amerykańskiego CDC pokazują, że zakażenia chlamydiami pojawiają się najczęściej u osób w wieku 15-24 i nieco rzadziej w grupie 25-29 lat. Na podstawie tych danych można stwierdzić, że na chlamydiozę częściej zapadają osoby młode i aktywne seksualnie. Częstszym zakażeniom sprzyja również bezobjawowy charakter tej choroby – można ją przejść bez żadnych objawów, co nie zmienia faktu, że podczas kontaktów seksualnych może dojść do zarażenia partnera lub partnerki. Innymi słowy – jeśli znajdujesz się w grupie ryzyka i często zmieniasz partnerów seksualnych, regularnie przeprowadzaj badania w kierunku zakażenia chlamydia (oraz innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową). Pamiętaj też, że prezerwatywa, chociaż zapewnia pewną ochronę, nie daje stuprocentowego bezpieczeństwa jeśli chodzi o zakażenie chorobami przenoszonymi drogą płciową (włączając w to chlamydiozę). Nie chroni też w stu procentach przed nieplanowaną ciążą. Jak można się zarazić chlamydiozą? Jak wspomniałem – chlamydioza jest chorobą przenoszoną drogą płciową, którą można zarazić się od osób zakażonych, ale niemających objawów. Oznacza to, że możesz zarazić się nią w wyniku różnego typu kontaktów seksualnych: od typowych stosunków dopochwowych, przez seks oralny, petting, przypadkowe przeniesienie bakterii z zabawek erotycznych czy seks analny. Bakterie mogą zarazić nie tylko narządy płciowe, ale w efekcie dawać też objawy na innych częściach ciała, które miały kontakt z bakteriami. Chlamydia może zaatakować na przykład gardło – może się tam znaleźć poprzez seks oralny lub petting (bakterie mogą być przeniesione w okolice jamy ustnej na dłoniach). W podobny sposób bakterie chlamydii mogą zakazić na przykład oczy. Innymi słowy: jakikolwiek kontakt z zakażonymi chlamydiami obszarami ciała może prowadzić do zachorowania oraz pojawienia się objawów. Chlamydiozą może zarazić się również dziecko od matki podczas porodu – zarówno siłami natury (wtedy dziecko ma kontakt z drogami rodnymi matki), jak i podczas cesarskiego cięcia (zdarza się to rzadziej). W odpowiedzi na ryzyko zakażenia chlamydiozą dzieci medycyna stworzyła specjalne procedury chroniące noworodki przed negatywnymi konsekwencjami tej choroby. Co mogą zaatakować bakterie z rodziny chlamydia (gardło, układ moczowy, itp.)? Bakterie Chlamydiosis mogą atakować różne obszary ciała, z którymi mają kontakt. Najczęściej występują objawy związane z zakażeniem układu moczowo-płciowego – pęcherza moczowego, pochwy, penisa. Zarówno u kobiet i u mężczyzn ta choroba może powodować chlamydiowe zapalenie cewki moczowej. Bakterie mogą atakować również odbyt (najczęściej w przypadku osób uprawiających bierny niezabezpieczony seks analny) lub gardło (w wyniku przeniesienia bakterii w okolice jamy ustnej lub po seksie oralnym). W przypadku zakażenia gardła, chlamydioza ma przebieg bezojawowy; w przypadku zakażenia odbytu – może pojawić się śluzowo-ropna wydzielina z domieszką krwi oraz uczucie pieczenia w okolicach ujścia jelita grubego. Obie płcie są narażone również na reaktywne zapalenie stawów (zespół Rittera) – jest to rzadka choroba powodowana przez bakterie chlamydia trachomatis, która objawia się chlamydiowym zapaleniem spojówek, cewki moczowej i stawów. Jak podają badania epidemiologiczne – ta choroba może pojawiać się w bardzo niewielu przypadkach, jednak jest jedną z konsekwencji zakażenia chlamydiami. Objawy chlamydiozy u mężczyzn i kobiet Chlamydioza jest podstępną chorobą, bo można ją przejść zupełnie bez objawów lub może ona dawać niejednoznaczne symptomy chorobowe. Zakażenie chlamydiami czasem przypomina zakażenie rzeżączką (więcej o nich w dedykowanym artykule). Szacuje się, że u połowy mężczyzn i ¾ zakażonych kobiet nie pojawiają się żadne objawy wskazujące na zakażenie bakteriami z rodzaju Chlamydia. U pozostałych chorych mogą pojawić się objawy zbliżone do tych przy zapaleniu cewki moczowej – swędzenie i pieczenie podczas oddawania moczu, niekiedy może pojawić się wydzielina sącząca się z cewki moczowej. Może być ona wodnista, śluzowa, śluzowo-ropna lub ropna (dlatego objawy zakażenia mogą być niejednoznaczne), a chorobie może towarzyszyć zaczerwienienie w okolicy ujścia cewki moczowej. Te objawy łatwo pomylić z innymi zakażeniami układu moczowo-płciowego, dlatego tak istotna jest diagnostyka i badania. W przypadku mężczyzn mogą pojawić się bardziej jednoznaczne objawy, takie jak obrzęk jąder, bóle stawów, stan zapalny w okolicach odbytu (na przykład po seksie analnym lub innych bardziej skomplikowanych zachowaniach seksualnych) czy ból jąder (niezwiązany z napięciem seksualnym). W przypadku zakażenia odbytu, chlamydioza objawia się śluzowo ropną wydzieliną oraz pieczeniem okolic ujścia jelita grubego. Chlamydioza może objawiać się również zapaleniem szyjki macicy (jest to najczęstszy efekt kontaktu z bakteriami chlamydii), jednak w większości przypadków przebiega bezobjawowo. Symptomy, które mogą się pojawić i wskazywać na tę chorobę to obrzęk, wydzielina w ujściu szyjki macicy, zaczerwienienie tarczy szyjki macicy, pojawienie się śluzowo-ropnej wydzieliny z pochwy czy plamień i krwawień między miesiączkowych. Wśród najczęstszych objawów zakażenia chlamydiozą wymienia się: pojawienie się krwawienia z pochwy; ból podczas seksu; bóle w okolicy podbrzusza; śluzowo-ropną wydzielinę z pochwy lub odbytu; pieczenie podczas oddawania moczu; krwawienie pojawiające się w trakcie lub po stosunku seksualnym, ale niezwiązane z cyklem miesiączkowym czy dysfunkcjami w budowie penisa (np. stulejką). W przypadku zakażenia spojówek (mówi się wtedy o chlamydiowym zapaleniu spojówek) mogą pojawić się objawy charakterystyczne dla wielu chorób dotykających oczu: łzawienie, obrzęk powiek, śluzowo-ropna wydzielina czy światłowstręt. Jak rozpoznać chlamydiozę i czy możliwa jest diagnoza bez wychodzenia z domu? Objawy chlamydiozy są niejednoznaczne i w wielu przypadkach można mylić je z zakażeniem innymi chorobami – od zapalenia pęcherza moczowego (też ostrego), przez nieprawidłowości w budowie penisa, kłopoty z napięciem mięśni dna miednicy (bóle podczas stosunku), aż do zakażeń chorobami wenerycznymi czy skrajnych przypadków grzybicy pochwy czy kandydozy penisa. Badania dotyczące chlamydiozy przeprowadzane są najczęściej w laboratoriach diagnostycznych. Skierowanie wypisuje lekarz wenerolog, jednak jest możliwość przeprowadzenia testu prywatnie w laboratoriach badawczych. Badania w kierunku zdiagnozowania chlamydii może być wykonane z moczu, krwi i z wymazu pochwy lub szyjki macicy. W zależności od decyzji lekarza może być też potrzebny wymaz z cewki moczowej lub odbytu. Pamiętaj, że możesz też skorzystać z domowych testów na chlamydie dostępnych w aptekach. Po wykonaniu takiego testu (jeśli daje pozytywny wynik) warto skorzystać z konsultacji online w i otrzymać diagnozę oraz rozpocząć leczenie. Bez wychodzenia z domu. Regularne badanie się w przypadku osób aktywnych seksualnie i zmieniających często partnerów jest objawem zdrowego rozsądku oraz szacunku do zdrowia swojego i osób, z którymi uprawiasz seks. Pamiętaj też, że po diagnozie musisz koniecznie poinformować swoich partnerów i partnerki seksualne, że stwierdzono u Ciebie chlamydiozie i oni też powinni poddać się leczeniu prewencyjnemu, a przynajmniej się zbadać. Biorąc pod uwagę ilość powikłań i to, że chlamydioza może przebiegać bezobjawowo – to bardzo ważne. Powikłania chlamydiozy – nieleczonej, ukrytej lub ignorowanej Jak wspomniałem – chlamydioza jest podstępną chorobą, która nie daje często żadnych objawów. Nie zmienia to faktu, że choroba rozwija się w organizmie i może powodować poważne dla zdrowia powikłania. Wśród najpoważniejszych należy wymienić bezpłodność u kobiet – w wyniku pojawienia się uszkodzeń i bliznowacenia jajowody mogą stracić drożność, a tym samym uniemożliwić zajście w ciążę. Nieleczone lub bezobjawowe zakażenie chlamydia może też utrudniać zajście w ciążę – przewlekły stan zapalny macicy i jajowodów może przebiegać bez jednoznacznych objawów, a dodatkowo upośledzać działanie narządów rodnych. W efekcie mogą pojawić się poważne problemy – między innymi dlatego kobietom starającym się o dziecko zaleca się komplet badań, włączając w to sprawdzenie, czy nie chorują na chlamydiozę. Zakażenie chlamydiami u mężczyzn może prowadzić do stanu zapalnego najądrzy (jego częstym objawem jest opuchlizna krocza, niekiedy bóle w pachwinie i wysoka temperatura). Poważnym powikłaniem po nieleczonej chlamydiozie jest zapalenie gruczołu krokowego. Innym efektem zakażenia chlamydiami może być pojawienie się problemów ze stawami, a w przypadku kobiet w ciąży – zakażenie dziecka tymi bakteriami. Lista pozostałych powikłań po przebytej, ignorowanej lub bezobjawowej chlamydiozie to: pojawienie się chronicznych bólów miednicy, powodowanych przez zrosty; zapalenie narządów znajdujących się w miednicy mniejszej, a w efekcie – poważne upośledzenie ich działania (jajowodów, tkanek otaczających i samej macicy); zapalenie jąder i najądrzy; kobiety zakażone wirusem HPV są bardziej narażone na rozwój raka szyjki macicy. Chlamydioza w ciąży: dlaczego badania w kierunku wykrycia tej choroby są ważne? Jedną z najważniejszych rzeczy po pojawieniu się pierwszych objawów zapłodnienia i ciąży jest skontaktowanie się z ginekologiem. I poza standardowym leczeniem wszystkich ubytków w zębach, badaniami USG i innymi – ważne jest sprawdzenie, czy nie chorujesz na żadne ukryte lub bezobjawowe choroby weneryczne. To standardowa procedura, która pozwala zapewnić bezpieczeństwo ciąży i matki. Jak wspomniałem – medycyna wypracowała standardy postępowania w przypadku pojawienia się pozytywnego wyniku zakażeniem chlamydiami, a ginekolog prowadzący ciąże będzie w stanie stwierdzić, co należy zrobić, żeby zmniejszyć ryzyko pojawienia się powikłań związanych z chlamydiozą w ciąży i po porodzie. Wśród najważniejszych powikłań związanych z chlamydiozą w ciąży należy wymienić większe szanse na ciążę pozamaciczną, przedwczesny poród czy zakażenie dziecka w czasie porodu. Jak wygląda leczenie chlamydiozy (jakie leki, jak stosować i dlaczego bez antybiotyku się nie obejdzie)? Należy zacząć od tego, że „naturalne leczenie chlamydiozy” niestety nie sprawdza się i konieczne jest wprowadzenie antybiotyku. W leczeniu chlamydiozy najczęściej stosuje się antybiotyki zawierające doksycyklinę. Leczenie chlamydiozy trwa najczęściej przez siedem dni (dwie dawki na dobę), jednak Twój lekarz może zadecydować inaczej. W naszej przychodni online możesz przejść konsultację medyczną w kierunku chlamydiozy i – po pozytywnej weryfikacji formularza medycznego – otrzymać e-receptę lub receptę transgraniczną na jeden z dwóch leków mających jako główny składnik czynny doksycyklinę: Doxycyclinum lub Unidox Solutab. Dawkowanie oraz zalecenia otrzymasz od lekarza, który będzie analizował Twój formularz. Istnieją alternatywne terapie antybiotykowe, które mogą być stosowane w przypadku kobiet w ciąży lub osób chorych na inne infekcje (na przykład zakażenie wirusem HIV), jednak powinny być one prowadzone przez odpowiednich lekarzy specjalistów. Jak uniknąć zakażenia – profilaktyka chlamydiozy Najważniejszą profilaktyką chlamydiozy jest unikanie ryzykownych zachowań seksualnych – częstych zmian partnerów oraz uprawiania seksu (również oralnego i analnego) bez zastosowania jakiejś metody antykoncepcji mechanicznej (np. prezerwatywy męskiej lub damskiej). Takim zabezpieczeniem jest przede wszystkim prezerwatywa, która jako jedyna metoda antykoncepcji zapewnia ochronę przed nieplanowaną ciążą i chorobami przenoszonymi drogą płciową – w tym chlamydiozą. Oczywiście – nie ma stuprocentowej pewności, że używanie prezerwatyw w czasie seksu zawsze zapewni ochronę przed zakażeniem chorobami przenoszonymi drogami płciowymi, ale z pewnością zmniejsza szanse na przekazanie którejś z nich partnerowi lub partnerce. Co możesz zrobić, żeby zmniejszyć szanse na zakażenie chlamydiozą: zawsze w czasie seksu z nowym partnerem lub partnerką (zanim się przebadacie) – skorzystaj z prezerwatywy; jeśli możesz (lub chcesz) – staraj się zmniejszyć ilość partnerów lub partnerek seksualnych: największym przyjacielem profilaktyki chlamydiozy jest monogamia; jeśli często zmieniasz partnerów lub partnerki seksualne (lub zdarza Ci się przygodny seks) – regularnie badaj się w kierunku chlamydiozy, kiły i innych chorób wenerycznych; dzięki temu zyskasz pewność, że nie chorujesz i nie zarazisz przez przypadek osób, z którymi uprawiasz seks; unikaj płukania pochwy – płukanki mogą zmieniać pH pochwy oraz negatywnie wpływać na florę bakteryjną w tym obszarze Twojego ciała, co zwiększa ryzyko zachorowania na chlamydiozę. Dimedic: konsultacje lekarskie online z e-receptą

Chlamydioza: przyczyny, objawy i leczenie. Chlamydioza to poważne wyzwanie terapeutyczne, z którym codziennie mierzy się wielu lekarzy. Z jednej strony jest tak dlatego, że choruje duża część populacji, a z drugiej, ponieważ nieleczone mogą prowadzić do wielu konsekwencji zdrowotnych takich jak: ciąża ektopowa, niepłodność

Koty, jak każde inne zwierzęta, chorują i są predysponowane do niektórych przypadłości. Jednak czy kot może zarazić czymś człowieka? Czy kocie choroby są zaraźliwe? Sprawdźmy! Czy kocie choroby są zaraźliwe? Jakie choroby możesz złapać od swojego pupila? Czy jest się czego bać? Sprawdź, jakie choroby przenoszą koty i jak uniknąć zakażenia. Koronawirus Dzięki niedawno ujawnionym informacjom, że koronawirus zdarza się u kotów, na kocich opiekunów padł strach, a szanse na adopcję kotów bezdomnych drastycznie zmalały. Chociaż różne typy koronawirusa są częstymi przypadłościami kotów, to Covid-19 występuje u nich niezwykle rzadko. Co najważniejsze: według dotychczas przeprowadzonych badań, koronawirus SARS-Cov-2 powodujący chorobę Covid-19 nie może być przenoszony na ludzi przez koty. Jednak może się zdarzyć, że to ty przekażesz Covid-19 swojemu kotu. Dlatego w razie choroby unikaj całowania zwierzaka, nie dziel się z nim swoim jedzeniem i myj ręce przed jego dotknięciem. Dodatkowo zwiększ dbałość o jego higienę. Czystość w kocim domu to podstawa zdrowia zarówno kota, jak i opiekuna, i zawsze trzeba o nią dbać. Jednak w przypadku zachorowania tym bardziej. Posocznica Jeśli zostaniemy pogryzieni przez chorego kota i skończy się to zakażeniem, u człowieka może wystąpić szereg komplikacji. Łagodny obrzęk i ból to powszechne konsekwencje kociego ataku, ale na skrajnym końcu możliwych powikłań, jeśli kot jest zakażony, może znaleźć się śmiertelna posocznica (inaczej sepsa – zagrażająca życiu dysfunkcja narządów spowodowana niewłaściwą reakcją organizmu na zakażenie). Należy zawsze dokładnie umyć miejsce po pogryzieniu czy podrapaniu przez kota, szczególnie nieznajomego. Ranę należy zdezynfekować i jak najszybciej zastosować środek antyseptyczny. Jeśli nie masz pewności, czy zrobiłeś to prawidłowo, zasięgnij porady lekarza. Wścieklizna Wścieklizna to obecnie najgroźniejsza choroba odzwierzęca wywoływana przez wiele różnych szczepów wirusów z rodzaju Lyssavirus. Choć zarażenie się wścieklizną od kota jest możliwe, to zdarza się niezwykle rzadko. To zasługa profilaktycznych szczepień zwierząt domowych i wdrożenia odpowiednich procedur. W przypadku kotów szczepienia nie są obowiązkowe, jednak powinien zdecydować się na nie każdy opiekun kota wychodzącego. Do zakażenia u człowieka dochodzi w wyniku ugryzienia przez wściekłe zwierzę, rzadziej za pośrednictwem śliny. Jeśli ugryzł cię nieznany kot i zdarzyło się to na ulicy, podwórku czy w schronisku, obowiązujące w Polsce przepisy prawne mówią o konieczności wizyty w najbliższym sanepidzie. Jeśli nie wiesz, czy kot był szczepiony przeciw wściekliźnie, możesz dostać serię zastrzyków przeciw wirusowi wścieklizny. Choć bolesne, to mogą uratować życie i zdrowie w przypadku niechybnego zarażenia. Choroba kociego pazura Niektóre koty – zwłaszcza te bezdomne i kocięta – są nosicielami bakterii Bartonella henselae i Bartonella clarridgeiaee, które są przenoszone przez pasożyty: wszy, świerzbowce, kleszcze i pchły. Zakażone koty stają się nosicielami bakterii. Nie każdy kot-nosiciel zachoruje na bartonellozę – u większości osobników objawy nie występują do momentu, w którym nie dojdzie do osłabienia układu odpornościowego. Zwierzęta są bezobjawowymi nosicielami – nie jest możliwe rozpoznanie, czy kot przenosi chorobę. Choroba kociego pazura jest najczęściej przenoszona przez młode kotki i zarażają się nią dzieci do 15. roku życia. Objawy obejmują guzy, pęcherze, obrzęk węzłów chłonnych, bóle głowy, nudności, a u nielicznych pacjentów – po kilku tygodniach – gorączkę. Infekcja ostatecznie ustąpi samoistnie, ale w niektórych przypadkach mogą być wymagane antybiotyki. Profilaktyka polega na unikaniu zadrapań lub ugryzień przez koty, a także dbaniu o higienę pupila i zapobieganiu jego zapchleniu. Na szczęście nie przenosi się z człowieka na drugiego człowieka. Toksoplazmoza Toksoplazmoza (choroba wywoływana przez pierwotniaka Toxoplasma gondii) to chyba najczęściej podawany przykład choroby przenoszonej przez koty. Żywicielami pośrednimi mogą być natomiast wszystkie zwierzęta, a zarażenia od kotów stanowią niezwykłą rzadkość. Wokół toksoplazmozy narosło wiele mitów i nieścisłości. Zarażenie się od kota stanowi nie lada wyzwanie. Sam kot zarazić się może, gdy zje zarażone zwierzę, zakażone surowe lub niedogotowane mięso. Zdecydowanie bardziej na kocie choroby narażone są koty wychodzące. Po zarażeniu w jelitach kota dochodzi do powstawania bardzo dużej ilości oocyst, które wydala on wraz z kałem przez około 1-3 tygodnie jedynie jeden raz w życiu. Wydalone oocysty stają się inwazyjne dla ssaków (w tym człowieka), jednak dopiero po dłuższym czasie (ok. 2 doby) przebywania w odpowiedniej temperaturze, wilgotności i przy dostępie tlenu. Bakterie znajdują się w kocich odchodach. Oznacza to, że aby się zarazić, oocysty musiałyby dostać się do wnętrza naszego organizmu wraz z kałem po minimum 2 dniach od wydalenia go z kociego organizmu. Toksoplazmoza w Polsce W Polsce do zarażenia ludzi Toxoplasma gondii dochodzi najczęściej (w 90% przypadków) poprzez zjedzenie surowego lub niedogotowanego mięsa. Pozostałe 10% przypadków toksoplazmozy u ludzi powoduje picie surowej wody, niepasteryzowanego mleka lub jedzenie niedomytych warzyw, a także świeżych, surowych ostryg. Również w wyniku zakażeń laboratoryjnych, transfuzji świeżej krwi czy transplantacji. Dzieci zarażają się podczas zabaw w piaskownicach lub na placach zabaw, gdzie znajduje się zanieczyszczona gleba, a dorośli poprzez prace ogrodnicze bądź budowlane. Można również zarazić się w wyniku bezpośredniego kontaktu z kotem, jednak tylko wtedy, gdy kot jest siewcą inwazyjnych form pierwotniaka. Zdarza się to w przypadku skrajnego zaniedbywania higieny w kociej kuwecie. Kot nie przenosi oocyst z odbytu na futerko, więc od samego głaskania nie da się zarazić. Należy jednak zawsze myć warzywa i owoce, bo gdyby zakażony kot załatwił się w ich okolicy gdzieś na zewnątrz, to transport bakterii do organizmu człowieka jest możliwy. Salmonella Jak każde zwierzę, kot może być nosicielem bakterii salmonelli. Bakterie z tego rodzaju można znaleźć w przewodzie pokarmowym naszych czworonożnych podopiecznych, te jednak nie mają w związku z tym żadnych przypadłości. Bakterie te częściej wykrywane są w kale kotów karmionych surowym mięsem. Można zarazić się nią przez kontakt z kałem zarażonego kota. Objawy zatrucia salmonellą to ciężka biegunka i wymioty. Jeśli twój kot je surowe mięso lub poluje samodzielnie, jest wielokrotnie bardziej narażony na zarażenie się bakterią. Bąblownica To bardzo rzadka, ale niebezpieczna choroba pasożytnicza powodowana przez larwalną postać tasiemca Echinococcus granulossus (bąblowica jednokomorowa) lub rzadziej E. multilocularis (bąblowica wielokomorowa). U ludzi do zarażenia dochodzi drogą pokarmową poprzez połknięcie jaj tasiemca obecnych na sierści kota lub zanieczyszczonej żywności. Z połkniętych jaj w organizmie człowieka rozwijają się larwy (może to bezobjawowo trwać wiele miesięcy), które osiedlają się głównie w wątrobie i płucach. Grzybica Kocie choroby to również przypadłości skórne. Grzybice skórne wywołane przez dermatofity to jeden z częstszych problemów kotów. Najważniejszym grzybem z tej grupy jest Microsporum canis. Niestety, grzybica cechuje się wysoką zaraźliwością zarówno w stosunku do innych zwierząt, jak i ludzi. Człowiek zaraża się poprzez bezpośredni lub pośredni kontakt ze zwierzęciem. Nie tylko głaskanie chorego kota może być ryzykowne, ale również przebywanie w zakażonym środowisku. Głównym objawem choroby są złuszczające się zmiany, którym towarzyszy utrata włosów. Leczenie jest długotrwałe (leki, szczepionka, antyseptyczne kąpiele). Aby nie dopuścić do zakażenia, należy utrzymywać porządek, prać pościel, kocie legowiska i koce, a przede wszystkim często myć ręce. Świerzb Świerzb wywoływany jest przez świerzbowca drążącego, pasożyta należącego do rodziny roztoczy. Zarażony kot zaczyna łysieć, a odkryta skóra jest sucha. Świerzbowce kocie mogą zarazić człowieka, ale ryzyko jest niewielkie i dotyczy osób o znacznie obniżonej odporności. Konsekwencją zarażenia jest lekkie zaczerwienienie i swędzenie, które ustępuje samoistnie w ciągu kilku dni. Obserwuj furto kota (czy nie ma pierwszych objawów łysienia), a także często myj ręce. Lamblioza Wraz z kałem kotów mogą być wydalane do środowiska pasożyty jelitowe, np. lamblie lub glisty kocie. Człowiek zaraża się lamblią drogą pokarmową. Bywa i odwrotnie – to my zarażamy naszego pupila. Na zarażenie nimi narażone są zwłaszcza dzieci, które bawią się w piasku czy glebie. Niekoniecznie akurat te, które w domu mają pupila. Objawy zarażenia pierwotniakiem giardia lamblia pojawiają się już po kilku dniach. Są to wymioty i biegunka. Następnie dochodzi do spadku masy ciała, zaniku mięśni, senności. Kuracja lekami trwa kilka dni. Chlamydioza To choroba bakteryjna wywoływana przez bakterię Chlamydophila felis. Najczęściej dotyka młode koty, które nie wykształciły jeszcze systemu odpornościowego. Objawia się kocim katarem, kichaniem, ropnym zapaleniem spojówek oraz chorobą dróg oddechowych. Podstawową drogą zakażenia dla człowieka jest kontakt z wydzieliną z worka spojówkowego chorego pupila. W celu zapobiegania chorobie u kotów stosuje się coroczne szczepienia ochronne. Podczas zakażenia u człowieka objawy choroby zazwyczaj nie pojawiają się. W skrajnych przypadkach u mężczyzn można zauważyć nieprawidłową wydzielinę z cewki moczowej, u kobiet natomiast upławy, uczucie pieczenia podczas oddawania moczu, ból w podbrzuszu, przedłużenie miesiączki. Nieleczona chlamydioza może być niebezpieczna i prowadzić do niepłodności, zwłaszcza u kobiet. Robaczyce Tasiemce, tęgoryjce i obleńce – to kocie choroby pasożytnicze, z którymi koty się borykają i mogą potencjalnie zarazić nimi człowieka. Możesz temu zapobiec, regularnie odrobaczając kota u weterynarza i przestrzegając podstawowych zasad higieny. Należy podkreślić, że człowiek rzadko staje się żywicielem tych pasożytów – jest raczej żywicielem przypadkowym.
Borelioza jest wieloukładową chorobą zakaźną wywołaną przez bakterie należące do krętków. Choroba przenoszona jest na człowieka przez kleszcze. Do zakażenia dochodzi poprzez ślinę lub wymiociny kleszcza. Najwcześniejszym objawem boreliozy jest rumień, który cechuje się obwodowym rozszerzaniem się i centralnym ustępowaniem.
Chlamydioza to choroba przenoszona drogą płciową. Wywoływana jest przez głównie przez bakterie chlamydia trachomatis, które przenoszą się podczas stosunku seksualnego bez zabezpieczenia lub przez bezpośredni kontakt z osobą zakażoną. Bakterie te mogą wywoływać zapalenie szyjki macicy lub cewki moczowej. Może również powodować zapalenie stawów, spadek odporności i zmiany w układzie nerwowym. W przeciwieństwie do chorób takich, jak HIV czy AIDS chlamydiozę da się wyleczyć. W tym artykule dowiesz się jakie są przyczyny, rodzaje, objawy, sposoby leczenia i zapobiegania chlamydiozie. Jakie są rodzaje chlamydiozy? trachomatis Odpowiada za pojawienie się zapalenia układu moczowo-płciowego i zapalenia spojówek. Najczęściej przenoszona jest drogą psittaci Wywołuje ornitozę, czyli groźną chorobę w pierwszych dniach przypominającą przeziębienie). W dalszym etapie rozwija się zapalenie płuc. Ten typ chlamydii bierze się od kontaktu z ptakami, a dokładnie od wdychania cząsteczek zawierających drobiny ich wysuszonego pneumoniaePowoduje infekcję dróg oddechowych, uszkadza oskrzela, może powodować nawracający katar i zapalenie stawów. Przenosi się drogą są przyczyny chlamydiozy?Chlamydioza jest powodowana przez bakterie chlamydia trachomatis, którymi można zakazić się poprzez stosunek analny, oralny oraz dopochwowy. W największej grupie ryzyka są osoby między 15 a 25 rokiem życia, które często zmieniają partnerów. Chlamydią można również zarazić się drogą kropelkową (przez kontakt ze śliną lub krwią), jednak wtedy jest to chlamydia pneumoniae a nie trachomatis. Jakie są objawy chlamydiozy?Chlamydioza to wredna choroba, ponieważ często przebiega bezobjawowo. Dodatkowo badanie fizykalne często nie pokazuje nieprawidłowości. Objawy mogą pojawić się nawet kilka tygodni po zakażeniu. U kobiet może pojawić się zapalenie szyjki macicy, co objawia się bólem przy oddawaniu moczu i wydzielaniem ropy wraz z moczem. U mężczyzn pojawia się ból i wydzielina przy oddawaniu moczu. Oprócz tego występuje ból jąder z obrzękiem. Czasami może nawet dojść do zapalenia najądrza. Chlamydia może również powodować ból odbytnicy i krwawienie z odbytu, jeśli do zakażenie doszło poprzez stosunek analny. Czy chlamydiozę da się wyleczyć? Chlamydioza jest uleczalna w przeciwieństwie do niektórych infekcji przenoszonych drogą płciową. Zanim podjęte zostanie leczenie należy wykonać diagnostykę, która jest skomplikowana. Trudność postawienia trafnej diagnozy polega na tym, że choroba ta na początku nie daje objawów. Celem zdiagnozowania chlamydii należy pobrać poranną pierwszą próbkę moczu w przypadku mężczyzny. Natomiast u kobiety należy pobrać wymaz z przedsionka pochwy. Jeśli do zakażenia doszło przez gardło lub odbyt pobiera się próbkę z gardła lub odbytu. Chlamydiozę leczy się zażywając antybiotyki np. doksycyklinę. Niestety im później jest zdiagnozowana infekcja tym większa szansa na powikłania, które są groźne. Co robić po wykryciu chlamydii?W momencie, kiedy zostanie u Ciebie wykryta chlamydia KONIECZNIE powstrzymaj się od kontaktów seksualnych niezależnie od tego, czy stosujesz prezerwatywy czy nie. Dotyczy to również okresu 7 dni po zakończeniu leczenia. Jeśli wykryto u ciebie chlamydię to twój partner lub partnerka również musi przebadać się. Chlamydioza – Powikłania Późno zdiagnozowana chlamydioza może prowadzić do bardzo poważnych powikłań takich, jak: zapalenie cewki moczowej, stawów, gardzieli, astmę, zmiany w układzie nerwowym czy spadek odporności. Chlamydioza w ciążyKobieta w ciąży zakażona chlamydią z bardzo dużym prawdopodobieństwem wywoła zakażenie u dziecka podczas porodu. Ryzyko takiego zjawiska to prawie 70%. W związku z tym noworodek może zachorować na zapalenie płuc, zapalenie gałki ocznej lub spojówek. Może być to bardzo niebezpieczne, ponieważ noworodek nie ma wykształconego układu odpronościowego. Jak zapobiegać chlamydiozie?Profilaktyka chlamydiozy opiera się na ograniczeniu partnerów seksualnych i stosowaniu prezerwatyw podczas stosunku. Należy również powstrzymać się od współżycia, gdy podejrzewasz u siebie infekcję. Jeśli współżyjesz z wieloma partnerami pamiętaj o wykonywaniu regularnych badań przesiewowych. Kobiety powinny unikać częstego płukania pochwy, ponieważ zmniejsza to ilość bakterii, co powoduje większe ryzyko infekcji chcesz zostać pacjentem naszej przychodni wypełnij deklarację wyboru lekarza, a następnie przynieś ją do nas.
Powodowana jest przez grzyby z rodziny drożdżaków - Candida albicans. Drożdże te powodują infekcję skóry i błon śluzowych. Grzybica miejsc intymnych u mężczyzn najczęściej rozwija się w okolicach żołędzi i napletka. Choroba ta najczęściej przenoszona jest drogą płciową – zazwyczaj z kobiet na mężczyzn. Choroby weneryczne to inaczej choroby przenoszone droga płciową. Mogą być wywołane przez bakterie, wirusy, grzyby a nawet pasożyty. Mechanizm przenoszenia chorób jest oczywisty. Jednak do zarażenia nie dochodzi jedynie poprzez tradycyjny dopochwowy stosunek seksualny ale również poprzez seks analny i oralny. Sam seks nie musi stanowić podstawy do obaw. Czynnikami zwiększającymi ryzyko możliwości zachorowania na chorobę weneryczną są jednak sytuacje z nim związane, a mianowicie: wielu partnerów seksualnych, niestosowanie prezerwatyw, spożywanie substancji psychoaktywnych, które prowadzą do podejmowania ryzykownych zachowań a także używanie gadżetów erotycznych i nieprzestrzeganie zasad higieny. 7 najgroźniejszych chorób wenerycznych Choroby weneryczne towarzyszą ludzkości od dawien dawna i nie sposób ich całkowicie wyeliminować. Najbardziej narażeni na zachorowanie są ludzie w wieku między 18 a 24 rokiem życia a także homoseksualni mężczyźni zmieniający partnerów. Do najgroźniejszych chorób wenerycznych jeśli chodzi o przebieg, skutki i trudności leczenia zaliczamy: Rzeżączka Rzeżączka to choroba wywoływana przez bakterie Gram-ujemne. Są nimi dwoinki rzeżączki. Do zakażenia może dojść poprzez kontakt seksualny lub podczas porodu, kiedy matka przekazuje dziecku bakterie. Zakażenia z innych powodów są raczej rzadko spotykane i jeśli już się zdarzają, to dotyczą używania wspólnych przedmiotów tj. mokrej gąbki lub ręcznika chorej osoby. Dwoinki rzeżączki są w stanie utrzymywać się poza organizmem nawet do doby. U kobiet rzeżączka zazwyczaj nie wywołuje żadnych objawów. Możliwe są jednak ropne upławy i bóle w podbrzuszu, a także typowe objawy charakterystyczne dla infekcji pochwy, czyli pieczenie okolic intymnych. Czasem zdarza się, że kobiecie rozreguluje się cykl miesiączkowy. Z kolei u mężczyzn choroba objawia się ropna wydzieliną z cewki moczowej, pieczeniem i bólem przy oddawaniu moczu. Kiła Następną groźną choroba jest kiła, którą wywołuje krętek blady będący bakterią. Zakazić się można poprzez kontakt okolic intymnych lub kontakt przezodbytniczy i oralny. W ostatnim przypadku dalsze zakażenie może następować nawet przez pocałunek z osobą zarażoną. Kiła często przyjmuje postać utajoną i w takiej formie szkodzi zdrowiu. Nieleczona kiła wprowadza zmiany w układzie nerwowym, układzie krążenia, w strukturze kości i stawów a nawet prowadzi do zaburzeń psychicznych. Istotne objawy kiły to wrzód na genitaliach lub sromie a następnie wysypka na dłoniach i stopach. Takie objawy należą do 1 stadium. Dalsze stadia przebiegają jako utajone AIDS AIDS to choroba zakaźna powodowana przez wirusa HIV. Ta choroba identyfikowana jest jako upośledzenie odporności. Pierwsze fazy choroby są bezobjawowe. Taki stan może trwać nawet 10 lat. Kolejne stadia AIDS powodują znaczny spadek odporności organizmu, który już nie jest w stanie radzić sobie z kolejnymi infekcjami, nawet tak błahymi jak przeziębienie i w efekcie prowadzi do gruźlicy, zapalenia płuc i nowotworów. Do zakażenia dochodzi poprzez kontakt seksualny ale również przez krew. . Matka może zarazić swoje dziecko podczas porodu. Dlatego celem obniżenia zachorowalności osoby niebędące w stałych stosunkach seksualnych z jedną osoba powinny regularnie wykonywać testy na obecność wirusa HIV. Chlamydioza Chlamydioza wywoływana jest przez bakterię Chlamydia trachomatis. U większości chorych nie wywołuje objawów, a diagnoza pada dopiero w chwili, gdy pojawiają się powikłania nieleczonej choroby. Do powikłań należą zapalenie najądrza u kobiet i przydatków u kobiet. Inaczej niż w przypadku AIDS, do zarażenia chlamydiozą może dojść poprzez stosunki seksualne, poprzez krew ale tez przez błony śluzowe i skórę. Zaniedbana chlamydioza może prowadzić nawet do niepłodności. Ziarnica Weneryczna pachwin Ziarnica weneryczna pachwin wywoływana jest przez te same bakterie co chlamydioza. Najczęściej spotyka się ją u ludzi żyjących w krajach tropikalnych i międzytropikalnych. Towarzyszące chorobie objawy to: owrzodzenia, pęcherze, grudki na narządach płciowych ale także stany zapalne węzłów chłonnych, bóle stawów i ropnie. Opryszczka narządów płciowych Opryszczka narządów płciowych to efekt działania wirusa HSV 2, który powoduje tworzenie się bolesnych pęcherzy gromadzących się w skupiska zlokalizowane wokół narządów płciowych lub odbytu. Opryszczka powiększa się przez około 2 tygodnie. Po tym czasie zmiany pękają i przekształcają się w płytkie wrzody. Leczenie wymaga farmakoterapii doustnej oraz miejscowej. Doustnie podaje się tabletki, a miejscowo smaruje maścią przeciwzapalną. Kobiety ciężarne chore na opryszczkę powinny rodzić przez cesarskie cięcie, aby zniwelizować ryzyko zarażenia dziecka. Mięczak zakaźny Mięczak zakaźny jest wywoływany przez wirus ospy Poxviridae. Wirus przenosi się poprzez kontakt seksualny oraz kontakt z zarażonymi przedmiotami. Objawy charakterystyczne dla tej choroby to wyrośniecie twardych guzków w kolorze cielistym lub żółtym, które w środku wypełnione są substancją o kaszowatej konsystencji. Guzki tworzą się na członku oraz na wargach sromowych i wzgórku łonowym. Mięczak zakaźny zazwyczaj znika sam po kilku miesiącach, a jego leczenie polega na przyjmowaniu leków doustnych i stosowaniu maści. Jeśli powstałe zmiany są duże, wówczas usuwa się je poprzez koagulację. q0otTyY.
  • u59fxj346a.pages.dev/57
  • u59fxj346a.pages.dev/63
  • u59fxj346a.pages.dev/33
  • u59fxj346a.pages.dev/52
  • u59fxj346a.pages.dev/5
  • u59fxj346a.pages.dev/80
  • u59fxj346a.pages.dev/38
  • u59fxj346a.pages.dev/43

    • chlamydioza to choroba powodowana przez bakterie